Τοῦ Οσίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού.

Εκ ρίζης εβλάστησας, περιφανούς και κλεινής, εκ πόλεως ήνθησας, βασιλικής και λαμπράς, Αλέξιε πάνσοφε. Πάντων δ´ υπεφρονήσας ως φθαρτών και ρεόντων, έσπευσας συναφθήναι, τω Χριστώ και Δεσπότη. Αυτόν ουν εκδυσωπεί αεί, υπέρ των ψυχών ημών.

·  ————  ·